Strona 31 – Login:Lublin

Znane i nieznane zakątki Lublina – Zalew Zemborzycki

Lublin jest urokliwym miastem na wschodzie Polski. Przedstawiany jako miasto o malowniczej starówce, która prowadzi do Zamku Lubelskiego. W informacjach turystycznych znajdziemy również Państwowe Muzeum na Majdanku, Skansen – Muzeum Wsi Lubelskiej czy Archikatedrę lubelską. Jednakże Lublin to nie tylko powyższe miejsca czyli typowe „Musisz zobaczyć”, ale także mnóstwo urokliwych uliczek, zakamarków i legend, którym warto przyjrzeć się bliżej. W kilku krótkich artykułach przedstawimy pomysł na podróże duże i małe, na wybranie się do miejsca aby pobiegać lub posiedzieć z przyjaciółmi przy kubku kawy. Drogi czytelniku, chcemy zabrać Cię na nietypowy, wirtualny spacer po Lublinie, gdzie krok po kroku zgłębisz serce miasta.

Nasz spacer rozpoczniemy od obrzeży miasta, by skorzystać jeszcze z ostatnich promieni jesiennego słońca. Zalew Zemborzycki będzie odpowiednim miejscem na początek. Jest to świetny kompleks rekreacyjno-sportowy, gdzie każdy może znaleźć coś dla siebie. Zalew Zemborzycki jest sztucznie utworzonym w latach 70. zbiornikiem wodnym. Otoczony jest lasem, gdzie można znaleźć wiele gatunków zwierząt i roślin czyli coś dla ludzi, którzy szukają ciszy i spokoju na łonie natury.

ROWEREM: Dla osób bardziej aktywnych dostępne są inne atrakcje zaczynając od świetnie rozwiniętych ścieżek rowerowych. Jeśli nie posiadamy roweru, możemy skorzystać z oferty sieci rowerów miejskich w centrum miasta. Nowo utworzone połączenia prowadzące
z miasta nad Zalew są kuszącą propozycją dla rowerzystów.

PIESZO: Dla osób preferujących spacerową formę wypoczynku przewidziano dobre połączenia autobusowe z miasta nad Zalew. Dla spacerowiczów istnieje wiele spokojnych dróg i miejsc gdzie można usiąść na ławce i odpocząć.

AKTYWNIE NA LĄDZIE: Przy okazji można skorzystać z dostępnego parku linowego, by dodać nutki strachu naszemu spacerowi. Ponadto, jest również dostęp do siłowni na świeżym powietrzu czy placu zabaw dla młodszych spacerowiczów. Dodatkowo można skorzystać
z licznych restauracji i barów, gdzie można zjeść obiad z rodziną czy przyjaciółmi.

AKTYWNIE NA WODZIE: Dla osób lubiących sporty wodne przygotowano kompleks wodno-basenowy oraz możliwość skorzystania ze sportów wodnych, takich jak narty wodne, łódki czy pontony. W okolicy jest dostępny sprzęt do wypożyczenia.

Podsumowując, Zalew Zembrzycki jest miejscem gdzie możemy odpocząć zarówno aktywnie, jak i bardziej leniwie odetchnąwszy świeżym powietrzem. Może warto przekonać się samemu jaka forma rekreacji pasuje nam najbardziej i co fajnego znajdziemy nad Zalewem Zemborzyckim dla siebie?

Kolejny spacer nastąpi…

Znane i nieznane zakątki Lublina – Dolina Czechówki

Lublin położony jest nad kilkoma rzekami: Bystrzyca, Czechówka, Czerniejówka. Nasz kolejny spacer poprowadzimy doliną Czechówki oraz częścią czerwonego szlaku rajdowo-rowerowego, który biegnie akurat tą trasą.

Szlak, który proponujemy naszym czytelnikom, rozpocznie się od Skansenu od strony alei Warszawskich w dół do ulicy Wądolnej.

Idąc polnymi drogami, na skrzyżowaniu z ulicą Główną, mijamy malowniczy „domek na wodzie” po prawej stronie. Słychać tu jedynie dźwięki natury: żaby, ptaki i owady.

Idąc dalej, zobaczymy oznaczenia czerwonego szlaku, które prowadzą w stronę Nałęczowa i Kazimierza. Dalej wchodzimy w urokliwą dolinę nad rzeką, gdzie szum płynącej wody uspokaja zmysły. Po lewej stronie mijamy tereny cegielni.

Podążając drogą zobaczymy stadion piłki nożnej lokalnego klubu. Dochodzimy do parafii w Dąbrowicy gdzie na uwagę zasługuje zabytkowa wieża w Dąbrowicy.

Niegdyś Dąbrowica należała do rodów Firlejów, gdzie postawili okazały zamek. Czas przebywania Firlejów w Dąbrowicy wypadał na XIV-XVIII wiek. Niestety, zamek został później zniszczony podczas najazdów Szwedów w XVIII wieku. Pozostałością z zamku jest wieża Firlejów, która przypomina o dawnej świetności Dąbrowicy. Nadal widoczny jest styl budowy oraz piękne detale wieży. Po I wojnie światowej terytoria te zostały wykupione przez Ojców Jezuitów. Budynki przeznaczono na zaplecze gospodarcze. Obecnie znajduje się tam „Dom spotkania” oraz kaplica. Co ciekawe, budynek łączy ze sobą renesansową wieżę ze współczesnym budownictwem.

W okolicy parafii jest pętla końcowa autobusu nr 3 skąd można wrócić do centrum miasta kończąc nasz spacer. Może warto posłuchać o czym szumi Czechówka?

Kolejny spacer nastąpi…

Znane i nieznane zakątki Lublina – Ogród Saski – dawniej i dziś…

Wytchnienie i spokój wśród zieleni w betonowym centrum Lublina stanowi miejski park – Ogród Saski położony przy al. Racławickich. Jest to najstarszy park w Lublinie. Ma bogatą historię oraz jest jedynym tak różnorodnym miejscem. Warto spędzić w nim trochę czasu i przejść się alejkami pełnymi historii.

Idea zbudowania parku publicznego dla zamożnej grupy społecznej Lublina powstała w XIX w. Pierwotnie, park miał powstać w okolicy Doliny Czechówki, jednak ze względu na odległe położenie, zdecydowano się na umiejscowienie parku w centralnej części miasta.

Dawniej, park otaczały piękne mury i bramy, które zamykane były na noc. Legendy głoszą, że dawniej wejście do parku było płatne. O godzinie 21, przechodzący dozorcy dzwonili dzwonkami ręcznymi i obwieszczali porę zamknięcia parku. Element dawnej architektury i generalny zamysł jak niegdyś wyglądały mury Ogrodu Saskiego widzimy przy obecnym głównym wejściu – zabudowa Domku Saskiego. Domek Saski był niegdyś Domkiem Odźwiernego. Obecnie mieści się tam sklepik piekarniczo-cukierniczy.

Najstarszym miejscem w parku, które zasługuje na uwagę jest Kapliczka Bożej Męki. Jest ona upamiętnieniem zarazy z XVII w mającej miejsce w Lublinie. Mieści się na wzniesieniu obok ogrodzenia Ogrodu Saskiego od strony al. Racławickich naprzeciwko KULu. Wykopaliska archeologiczne wykazały, że jest wielce prawdopodobnym, że pagórek pod Kapliczką został usypany na terenach dawnego cmentarza cholerycznego. Co więcej, mówi się, że pochodzenie nazwy Kapliczki ma swoje źródło z tego, że w jej miejscu niegdyś stała szubienica oraz krzyż.

Inna legenda głosi, że w tym miejscu pochowano ofiary powstania w XIX w. Ciekawą legendą jest legenda z Sandomierza, która głosi, że podziemnymi korytarzami i piwnicami można było niegdyś dojść do Lublina, między innymi w miejsce lochów zbudowanych pod Ogrodem Saskim. Z legendami jednak różnie to bywa, dlatego dalej skupimy się na obecnym Ogrodzie Saskim.

Idąc wzdłuż ogrodzenia parku od strony al. Racławickich, bardzo często można oglądać ciekawe plakaty, zdjęcia, galerie miejskie wielu artystów. Niektóre zdjęcia zachwycają, inne śmieszą, a inne dają do myślenia, dlatego warto je zobaczyć.

Ogród Saski podzielony jest na sektory. Można się przejść alejkami dla spacerowiczów, odwiedzić plac zabaw z dziećmi czy zapiąć kłódkę z ukochaną osobą na mostku w parku. Znaleźć tam można również klatkę z ptakami, zegar słoneczny, altanę oraz Muszlę Koncertową. W Muszli Koncertowej odbywają się koncerty, przedstawienia i wydarzenia kulturalne.

Na zakończenie naszego kolejnego wirtualnego spaceru, wspomnimy, że warto zobaczyć pamiątkowy kamień z datą założenia Ogrodu Saskiego.

Jak widać, zwykły miejski park może kryć w sobie wiele tajemnic, ciekawostek i miejsc gdzie można fajnie spędzić czas. Może warto wsłuchać się w echo legend Ogrodu Saskiego?

Kolejny spacer nastąpi…

Znane i nieznane zakątki Lublina – Legenda Lubelskiego Koziołka

Nasz kolejny spacer poprowadzony będzie przez legendy i historie Lublina. Prawdopodobnie, wielu z Was zastanawiało się co oznacza symbol koziołka w Lublinie. Obraz koziołka widziany jest na latarniach, murach kamienic Starego Miasta, w centrum miasta. Spróbujemy wyjaśnić co oznacza to zwierzę dla Lublinian.

Koziołek wspinający się na winorośl jest herbem Lublina. Dlaczego? Oczywiście historia zaczyna się legendą. Mówi się, że podczas ataku Tatarów na Polskę, grupa lubelskich dzieci uciekła i ukryła się w wąwozie. Niestety, dzieci uciekające w pospiechu nie zabrały ze sobą żadnego pożywienia. Jednak los chciał, że znalazły kozę w wąwozie, która wykarmiła głodne dzieci.

Kiedy dzieci dorosły zbudowały miasto. Chciały aby Lublin uzyskał prawa miejskie w rejestrze króla. Było to bardzo ważne dla mieszkańców dawnego Lublina, aby otrzymać prawa takie same jak posiadali mieszkańcy innych miast. Postanowiono więc wysłać grupę przedstawicieli Lublina do króla w celu uzyskania praw miejskich. Opowiedziano królowi o najazdach Tatarów oraz historii dzieci i kozy. Król był tak zachwycony opowieściami, że nadał Lublinowi prawa miejskie i nakazał aby herbem Lublina została koza. Lublinianie więc natychmiast poszli do lokalnego malarza, aby ten namalował im herb. Niestety, artysta nie był utalentowany i namalował jedynie starego kozła, co dostrzeżono dopiero w drodze powrotnej do Lublina. Grupa przedstawicieli była tak rozczarowana i smutna, że zaczęto myśleć, że gdy mieszkańcy zobaczą herb będą myśleli, że jest to zła wróżba dla miasta. Kiedy jednak pokazali herb oznajmiając radosne wieści o decyzji króla, mieszkańcy byli tak szczęśliwi, że zareagowali jedynie śmiechem na nieudany rysunek.

Z biegiem czasu obraz koziołka się zmienił. Pierwszy wizerunek kozła wyglądał jak stare, brzydkie zwierzę. Obecny obraz przedstawia srebrnego kozła z majestatycznymi kopytami i rogami. Stojąc oparty o winorośle symbolizują płodność i siłę.

Może warto przyjrzeć się miastu i znaleźć symbol koziołka w Lublinie?

Kolejny spacer nastąpi…

KUL, UMCS, UM, oraz pozostałe lubelskie uczelnie goszczą tysiące zagranicznych studentów i wydaje się, że obie strony są z tego powodu bardzo zadowolone! Jednak rzeczywistość jest dużo bardziej skomplikowana. Z jednej strony mamy wybitne osiągnięcia polskiego systemu edukacji, z drugiej – przeprowadzane poważne rozwojowe procedury (nie zawsze korzystne).

Pocieszające jest to, że lubelskie instytucje oświatowe opanowały sztukę bycia w centrum uwagi obcokrajowców – liczba garnących się do naszego gościnnego miasta wciąż rośnie. Lublin jest drugim po Warszawie miastem z największą liczbą zagranicznych studentów. Studenci są usatysfakcjonowani kooperacyjną i przyjazną metodą nauczania na polskich uczelniach. Wielu ankietowanych zagranicznych studentów, zapytanych o ich opinie dotyczące studiowania w Lublinie, odpowiedziało, że atmosfera jest zawsze pozytywna, gdy nie ma w niej niechęci do obcokrajowców:

„Polacy są niesamowicie sympatyczni i ciepli; cały czas się uśmiechają i są chętni do pomocy ”

Carlos, 22 lata, Hiszpan (European Studies II rok II stopnia KUL)

Właściwie, oprócz kilku odosobnionych przypadków, jest to dokładnie to, do czego nawiązuje każdy cudzoziemiec, mówiąc o tolerancji w Lublinie: Polacy powinni być doceniani za ich otwarte serca!

Mimo wszystko ta idylla ma w sobie wady – uniwersytety potrzebują infrastrukturalnych zmian. Po przystąpieniu do Unii Europejskiej w 2004 r., Polska zaadaptowała u siebie zachodnioeuropejskie podejście do edukacji, przejawiające się podpinaniem swoich urządzeń pod technologiczny najnowocześniejszy sprzęt. Projektory, interaktywne ekrany dotykowe, audiowizualne gadżety są dostępne niemal na każdej uczelni, czy w szkole. Jednak niektóre pozostałości ery komunizmu mogłyby być traktowane jako integralne elementy wewnątrz tych instytucji.

„Zajęcia ciągną się godzinami – my siedzimy, wykładowca mówi”

Rami, 26 lat, Uniwersytet Medyczny

Zażalenia studentów można by podsumować następująco:

za dużo egzaminów!
przedłużanie czasu zajęć
mała aktywizacja studentów podczas zajęć (studenci są biernymi słuchaczami)
wszystko jest teoretyczne, ledwo co można zorganizować wycieczkę, czy jakieś praktyczne
ćwiczenia związane ze studiami
brak sportu, muzyki, czy zajęć artystycznych – jeśli studiujesz filozofię, nauczysz się TYLKO o filozofii, tak samo w przypadku prawa, czy medycyny.

Jako student możesz mieć swoje własne zdanie, wypowiedz je tutaj, ożyw debatę.

Czy jesteś za teoretycznymi studiami w Lublinie, czy zaczniesz rewolucję przeciwko nim? 🙂

Assef Salloom

Jesteś obcokrajowcem; Jestem od Ciebie mądrzejszy!

Czy niektórzy ludzie zwracają się do Ciebie z wyższością dlatego że nie jesteś miejscowym? Przyjezdni narzekają, iż zazwyczaj są dyskryminowani na pięciu podłożach: stereotypów narodowych, koloru skóry, kraju pochodzenia, poglądów oraz sposobu ubierania się.

Ograniczona wiedza!

Pierwszym pytaniem, które nasuwa się na myśl jest: dlaczego ludzie dyskryminują się wzajemnie? Przeprowadziliśmy własną analizę pytając obcokrajowców na temat ich własnych doświadczeń oraz czy osobiście stali się ofiarą ataków dyskryminacji, odpowiedź jest wręcz niepokojąca – 100% pytanych doświadczyło pewnego rodzaju dyskryminacji, segregacji, rasizmu oraz w pewnym stopniu wyższości ze strony miejscowych. Najczęstszym słowem, które padało z ust obcokrajowców pytanych o przyczynę tego zjawiska było słowo IGNORANCJA.

„Im bardziej coś jest Ci nie znane, tym bardziej odczuwasz wyższość i nienawiść do innych narodowości. Kiedy mowie skąd pochodzę wielu ludzi myśli o wielbłądach, namiotach, głodnych dzieciach, które nie potrafią nawet czytać, a jednak to nie są nasze realia”

Rami, student z Algierii studiujący obecnie w Polsce

„Pomimo, że studiowałem w nowoczesnych szkołach i na uniwersytecie w Lebanonie, gdzie większość naszych nauczycieli języków obcych było native speakerami, to wielu ludzi wyobraża sobie nas siedzących w szkołach bez okien i drzwi, ubranych w podarte szmaty – to takie wykurzające”

Rasha, student z Libanu

Po zapytaniu studentów z Nigerii, czy kiedykolwiek cierpieli z powodu różnych stereotypów w Europie, opowiadali mi czasem śmieszne ale też smutne historie.

„Poza tym, że gapiono się na nas na ulicach tak jak byśmy dopiero co wylądowali z Marsa, miejscowi mając z nami do czynienia, ciągle odczuwają , że „kolorowi” są gorsi od nich oraz, że mogą odczuwać wyższość dlatego że są biali”

Anthony, student inżynierii w Polsce

„Bolesne jest to, że idąc ulicą czasem czuje na sobie skanujący, podążający za Tobą wzrok innych. Nie mogę stwierdzić że doznałam jakiejkolwiek osobistej dyskryminacji czy zniewagi, jednak prawdziwym wyzwaniem jest integracja tutaj”

Lucia, pielęgniarka studiująca w Polsce

Wiedz o tym, że mogą śmiać się za Twoimi plecami!

Aby sobie z tym poradzić, obcokrajowcy wykreowali własne instrumenty: stało się to dla nich naturalne ze żartują i śmieją się w odpowiedzi na wielokrotne pytania zadawane przez innych, które nasiąknięte są stereotypami. „Przylecieliśmy do Europy na wielbłądzie napędzanym powietrzem” odpowiedział Ali student medycyny w Polsce pochodzący z Arabii Saudyjskiej pytany o to jak dotarł do Europy. „Czy w Twoim kraju istnieją drogi? Czy nadal używacie bydła jako środku transportu?”.

Początkowo zajmuje nam to dużo czasu aby wyjaśnić ludziom, że to co usłyszeli w mediach na temat świata arabskiego nie ma żadnego związku z prawdą, potem staje się to frustrujące, że pozostaje Ci się tylko z tego śmiać – dodaje. Wielu ludzi jest ciekawych pochodzenia przyjezdnych, ale są oni przesyceni stereotypami, które kreują taką osobliwość. Stąd też, obcokrajowcy nie mają wyboru, przyjmują śmieszne podejście wobec nich, aby uspokoić własne nerwy.

Bezpośredni stosunek

Źródłem każdego rodzaju fanatyzmu jest fałszywe poczucie wyższości połączone z brakiem wiedzy. Podróżowanie, bliższe poznawanie innych ras i kultur oraz własna edukacja na temat prawdziwej sytuacji panującej w innych narodach i krajach może zdystansować zamknięte stereotypy, których skutkiem jest znieważanie ludzi tylko dlatego ze są inni. Ponadto, skupianie się tylko na sobie, ignorancja i przekonanie bycia lepszym od innych to cechy typowego rasizmu.

Ochrona Prawna

Podstawowym elementem legislacji, instytucji oraz celem Unii Europejskiej jest promowanie równości oraz respektowania praw człowieka. Dyskryminacja spowodowała na tym wspaniałym kontynencie zniszczenie milionów ludzkich istnień przez elity, które uważały swoja rasę lepszą od innych. Statystyki pokazują, że wspólnym mianownikiem pomiędzy przywódcami Państw Osi (Hitler, Mussolini i Hirohito) była ich skłonność do wyższości, którą używali do gardzenia innymi rasami. Europa dostała lekcje, ten demokratyczny podmiot prawa oraz UE, jasno określiły, że jakikolwiek rodzaj dyskryminacji jest karany. Traktat Lizboński, który wszedł w życie w 2009 roku zmienił status Karty Praw Podstawowych, którą ogłoszono w 2000 roku, utworzył ją prawnie wiążącym dokumentem. Na jednym ze spotkań naszego projektu Login:Lublin, funkcjonariuszka Komendy Głównej Policji w Lublinie powiedziała, że „przestępstwa nienawiści” są zgłaszane do policji w Lublinie jak i w innych miastach Polski. „Pomimo, że nie otrzymaliśmy zgłoszenia ciężkiego przestępstwa tego rodzaju w Lublinie, to jesteśmy bardzo uważni w zapobieganiu takim przestępstwom i karaniu przestępców”. Z perspektywy obcokrajowców, będąc daleko od kraju ojczystego, zmaganie się z nowymi zwyczajami i językiem; będąc obiektem stereotypów i pośmiewiska może tylko powodować dolewanie oliwy do ognia.

Assef Salloom

Latest Posts

Znane i nieznane zakątki Lublina – Ogród Saski – dawniej i dziś…

Znane i nieznane zakątki Lublina – Dolina Czechówki

Znane i nieznane zakątki Lublina – Zalew Zemborzycki

Znane i nieznane zakątki Lublina – Ogród Saski – dawniej i dziś…

Znane i nieznane zakątki Lublina – Dolina Czechówki

Znane i nieznane zakątki Lublina – Zalew Zemborzycki

Mapa strony

Latest Posts

Znane i nieznane zakątki Lublina – Ogród Saski – dawniej i dziś…

Znane i nieznane zakątki Lublina – Dolina Czechówki

Znane i nieznane zakątki Lublina – Zalew Zemborzycki

Znane i nieznane zakątki Lublina – Ogród Saski – dawniej i dziś…

Znane i nieznane zakątki Lublina – Dolina Czechówki

Znane i nieznane zakątki Lublina – Zalew Zemborzycki

Mapa strony

Newsletter